در شامگاه یکشنبه 24 اسفند 1393، و پس از آخرین اجرای نمایش "تیستوی سبزانگشتی"، درخت آرزوهای کودکان و نوجوانانی که در طول 23 شب اجرا به تماشای این نمایش نشسته بودند، به موزه صلح تهران سپرده شد.

نمایش "تیستوی سبزانگشتی" به نویسندگی مشترک رامین کهن و بهار طاهری، بر اساس داستانی با همین نام، نوشته موریس دروئون و با ترجمه لیلی گلستان، با کارگردانی رامین کهن در تالار هنر بر روی صحنه بود. با توجه به مضمون این اثر، که داستانی ضدجنگ است، در زمان اجرای نمایش و در بیرون سالن اجرا، درختی قرار داشت که کودکان پس از تماشای نمایش، روی برگ‌های سبز آرزوی خود را برای صلح جهانی و نبود جنگ‌ها می‌نوشتند.

در شامگاه یکشنبه 24 اسفند 1393، و پس از آخرین اجرای نمایش "تیستوی سبزانگشتی"، درخت آرزوهای کودکان و نوجوانانی که در طول 23 شب اجرا به تماشای این نمایش نشسته بودند، به موزه صلح تهران سپرده شد.

نمایش "تیستوی سبزانگشتی" به نویسندگی مشترک رامین کهن و بهار طاهری، بر اساس داستانی با همین نام، نوشته موریس دروئون و با ترجمه لیلی گلستان، با کارگردانی رامین کهن در تالار هنر بر روی صحنه بود. با توجه به مضمون این اثر، که داستانی ضدجنگ است، در زمان اجرای نمایش و در بیرون سالن اجرا، درختی قرار داشت که کودکان پس از تماشای نمایش، روی برگ‌های سبز آرزوی خود را برای صلح جهانی و نبود جنگ‌ها می‌نوشتند.

در شب پایانی اجرای این نمایش و در مراسم ویژه‌ای با حضور گروهی از هنرمندان، درخت صلح و آرزوها ابتدا به لیلی گلستان، مترجم کتاب "تیستوی سبزانگشتی" اهدا شد و سپس این درخت به محمدرضا تقی‌پور مقدم، مدیر موزه صلح تهران، سپرده شد و از آن زمان، درخت آرزوها در موزه صلح تهران نگهداری می‌شود.