سلام ویژه حضور عزیزان جانباز و مصدوم شیمیایی دارم و یاد شهدای راه حق را در آستانه هفته دفاع مقدس گرامی می‌دارم و به روح آنان ادای احترام می‌کنم.

21 سپتامبر روز جهانی صلح را گرامی می داریم و امروز دو چندان خرسندیم از آنکه این آیین به همت قربانیان سلاح های شیمیایی که اکنون پرچمداران و سفیران صلح اند برگزار می شود. 
من امروز به نمایندگی از سوی مردم سردشت، اولین شهر در دنیا که مردم آن در هفتم تیر سال 1366 قربانی بمباران شیمیایی رژیم صدام شدند، با شما گفتگو می کنم.

پیام نماینده قربانیان سلاح های شیمیایی به مناسبت روز جهانی صلح (31 شهریور 1395)
آقای دکتر رسول خضری، نماینده سردشت در مجلس شورای اسلامی

بسم الله الرحمن الرحیم

حضور محترم سروران شرکت کننده سلام عرض میکنم.

سلام ویژه حضور عزیزان جانباز و مصدوم شیمیایی دارم و یاد شهدای راه حق را در آستانه هفته دفاع مقدس گرامی می‌دارم و به روح آنان ادای احترام می‌کنم.
21 سپتامبر روز جهانی صلح را گرامی می داریم و امروز دو چندان خرسندیم از آنکه این آیین به همت قربانیان سلاح های شیمیایی که اکنون پرچمداران و سفیران صلح اند برگزار می شود.

من امروز به نمایندگی از سوی مردم سردشت، اولین شهر در دنیا که مردم آن در هفتم تیر سال 1366 قربانی بمباران شیمیایی رژیم صدام شدند، با شما گفتگو می کنم.

پس از کاربرد سلاح های کشتار جمعی در هیروشیما و ناکازاکی در جنگ دوم جهانی تلاش جهانی برای کنترل و ممنوعیت کاربرد سلاح های کشتار جمعی آغاز، و همدلی و یاری به قربانیان سرلوحه فعالیت دوستداران صلح جهانی شد با این وجود چهل سال فعالیت صلح طلبان جهان با امید به کنترل و جلوگیری از کاربرد این گونه سلاح ها کافی نبود و در این سوی جهان دولت صدام با آزادی تمام و حتی با دریافت کمک های تکنولوژیک زرادخانه سلاح های کشتارجمعی خود را آماده ساخت و از این سلاح‌ها بارها علیه نظامیان و غیر نظامیان استفاده کرد.

پس از بمباران سردشت مصدومان زیادی برای درمان به کشورهای دیگر جهان اعزام شدند با این حال، دنیا واکنشی در برابر این سبعیت نداشت و همین سکوت و بی تفاوتی زمینه ساز جنایات بعدی دولت بعثی صدام در بمباران حلبچه و مریوان و ده ها منطقه مسکونی در ایران و کردستان عراق شد.
سال آینده سی امین سالگرد بمباران سردشت است. تاکنون مسئولان این جنایت محکوم و محاکمه نشده‌اند و در دنیا کسی با بازماندگان همدردی جدی نکرده است. اکنون مردم سردشت و قربانیان سلاح های شیمیایی ایران با سینه ای سوخته اکنون بیش از آنکه در غم زخم و داغ خود باشند، نگران تکرار این وقایع در دیگر کشورهای جهان هستند. اکنون آتش افراط گرایی و نفرت که آسایش را از چشم همه در دنیا به دور کرده میراث به جای مانده از همان روزهاست که کمتر کسی حقیقتاً برای یافتن راه چاره آن به پا خواسته است.

شهر سردشت اما، امروز ساکت نمانده است. با سفیران صلحی که خود قربانیان سلاح شیمیایی هستند، سردشت به عنوان شهر صلح حیات تازه‌ای را آغاز کرده است. مردمان راه را یافته و رسالت خود را در ترویج فرهنگ صلح دنبال می‌کنند.

با شرایط امروز جهان، قربانیان سلاح های شیمیایی به عنوان ذخایر فرهنگی بشریت خود را متعلق به جغرافیای ایران نمی‌دانند و برای آگاه سازی مردم دنیا در نشان دادن عواقب کاربرد سلاح های کشتار جمعی و خطرات آن تلاش می‌کنند. بازگشت به فضیلت های اخلاقی، همدلی، انصاف و عدالت، یگانه راهی است که سردشت و پیام آوران صلحش در پی آنند. کوشش برای تضمین صلح پایدار از طریق گفتگو، اطلاع رسانی و آموزش، فعالیت‌های مدنی، شبکه‌سازی بین المللی و یافتن اشتراکات در باور این مردم ریشه دارد.

بازماندگان سلاح های شیمیایی آگاهانه از ترویج نفرت گذر کرده و تعهد خود را در روشن نگاه داشتن چراغ امید در دل مردم و ساختن آینده در پناه دوستی و صلح می‎بینند.